«Είναι λυπηρό ότι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, το σύνολο των οργάνων έχει καταργηθεί. Τέτοιες αντιδράσεις δεν βοηθούν την προσπάθεια ανασύστασης του χώρου, ο οποίος διαθέτει σημαντικές διαθεσιμότητες, δηλώνει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης.
Επιμένει στην πρότασή του για ανοιχτό συνέδριο και σημειώνει ότι «το ζητούμενο είναι η συγκρότηση του νέου φορέα και η αποσαφήνιση της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του» και εξηγεί ότι «πρώτα θα φτιάξουμε το νέο κόμμα και μετά θα μας απασχολήσει το ζήτημα εκλογής της ηγεσίας. Βέβαια, όταν έρθει αυτή η στιγμή, είναι αυτονόητο, ότι και η εκλογή πρόεδρου πρέπει να γίνει από τη βάση με ανοιχτές και αξιόπιστες διαδικασίες».
Ακόμη, υποστηρίζει ότι είναι κρίσιμο να υπάρξει ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και εκτιμά ότι η «σημερινή νέα γενιά έχει τα περισσότερα προσόντα και τις λιγότερες ευκαιρίες, η οποία δεν πρόκειται να βιώσει την κοινωνική κινητικότητα των τελευταίων δεκαετιών και ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε μια κοινωνία κληρονομικής ισχύος».
Αναφερόμενος στην έξοδο στις αγορές, τονίζει ότι «με βάση το Μνημόνιο Τσίπρα, αυτό θα συνέβαινε τον Αύγουστο του 2018» και προσθέτει ότι «είναι πλέον προφανές ότι αυτό δεν θα συμβεί, η χώρα θα αναγκαστεί να υιοθετήσει ένα τέταρτο πρόγραμμα, χωρίς χρήματα, και θα πρέπει να χρηματοδότει τον δανεισμό της από μέτρα λιτότητας».
Για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων υπογραμμίζει ότι «θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα στους δανειολήπτες να μπορέσουν να τα εξαγοράσουν πριν αυτά πουληθούν σε funds, όπως συμβαίνει και στην Κύπρο. Η κυβέρνηση υποστήριζε ότι έχει καταθέσει σχετική πρόταση, αλλά απορρίφθηκε, γεγονός που διαψεύδει ο επίτροπος Moscovici, απαντώντας σε ερώτηση του κ. Ανδρουλάκη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».
Τέλος για το αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη ψηφίσει τα αντίμετρα δηλώνει στο ότι «τα «αντίμετρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση είναι πλασματικά και αποσκοπούν απλά στην επικοινωνιακή διαχείριση των μέτρων» και ότι «δεν υπάρχει κανένας λόγος να συμμετάσχει η ΔΗΣΥ σε αυτό το παιχνίδι αντιπερισπασμών».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στη Φωτεινή Γιαννούλη για το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ερ. Πώς σχολιάζετε το κλείσιμο της αξιολόγησης; Θεωρείτε ότι θα μπορέσουμε να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση και στη συνέχεια να βγούμε στις αγορές;
Απ. Το κλείσιμο της αξιολόγησης είναι θετικό αν και εκκρεμεί περισσότερο από ένα χρόνο, έπρεπε να είχε ήδη ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 2016. Δυστυχώς, η κυβέρνηση καθυστέρησε συνειδητά και το μόνο που κατάφερε ήταν να ζήσουμε μια μακρά αναμονή τροφοδοτούμενη από υπέρογκους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς τους προμηθευτές. Είχαμε δύο χαμένες χρονιές ύφεσης (2015-2016), για τις οποίες οι αρχικές εκτιμήσεις προέβλεπαν ανάπτυξη.
Πέρα από τη ζημία, που έχει ήδη συντελεστεί όλο αυτό το διάστημα, πρέπει να προσθέσουμε και την αδυναμία πρόσβασης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης το οποίο δεν θα είναι διαθέσιμο στο διηνεκές. Το πιθανότερο είναι ότι θα τερματιστεί μέσα στον επόμενο χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η πρόσβαση στην ποσοτική χαλάρωση δεν θα έχει άμεσες επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών οι οποίες κατέχουν πολύ λίγα ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Όσο για την έξοδο στις αγορές το ζητούμενο δεν είναι απλώς να κάνουμε μια δοκιμαστική έξοδο αλλά να μπορέσουμε να έχουμε πρόσβαση όπως μια φυσιολογική οικονομία. Υποτίθεται, με βάση το Μνημόνιο Τσίπρα, ότι αυτό θα συνέβαινε τον Αύγουστο του 2018. Είναι πλέον προφανές ότι αυτό δεν θα συμβεί, η χώρα θα αναγκαστεί να υιοθετήσει ένα τέταρτο πρόγραμμα, χωρίς χρήματα, και θα πρέπει να χρηματοδότει τον δανεισμό της από μέτρα λιτότητας. Όλα αυτά δεν προμηνύουν θετικές εξελίξεις.
Ερ. Το κλείσιμο μιας αξιολόγησης, συνήθως συνοδεύεται από εκτιμήσεις για επαναφορά της σταθερότητας στην οικονομία. Πιστεύετε πως υπάρχει τώρα η ευκαιρία για επιστροφή στην ανάπτυξη; H Δημοκρατική Συμπαράταξη θα ψηφίσει τα αντίμετρα που θα φέρει η κυβέρνηση;
Απ. Ακόμα και όταν κλείσει επίσημα η αξιολόγηση οι προοπτικές της οικονομίας δεν θα βελτιωθούν με μια κυβέρνηση της οποίας όλες οι πολιτικές είναι αντιαναπτυξιακές. Είναι πλέον δεδομένο ότι η κυβέρνηση, ούτε αντιλαμβάνεται τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας, ούτε έχει την δυνατότητα να παράγει πολιτική στο συγκεκριμένο πεδίο.
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν σήμερα τον κόσμο είναι και τα κόκκινα δάνεια τα οποία έχουν φτάσει στο δυσθεώρητο ύψος των 108 δισ. Ένα λογικό βήμα θα ήταν να δοθεί η δυνατότητα στους δανειολήπτες, να μπορέσουν να τα εξαγοράσουν πριν αυτά πουληθούν σε fund όπως γίνεται και στην Κύπρο. Η κυβέρνηση μάς λέει ότι είχε καταθέσει σχετική πρόταση αλλά απορρίφθηκε από τις θεσμούς. Πριν από λίγες ημέρες όμως, o επίτροπος Moscovici διευκρίνισε, έπειτα από ερώτηση μου στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι οι ελληνικές αρχές ήταν αυτές που είχαν την πρωτοβουλία για τη σύνταξη του σχετικού κειμένου. Πολύ φοβάμαι ότι με τέτοιες επιλογές ούτε διαμορφώνονται συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης ούτε σταματά ο φαύλος κύκλος της ύφεσης.
Σε ό,τι αφορά τα αντίμετρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση είναι πλασματικά και αποσκοπούν απλά στην επικοινωνιακή διαχείριση των μέτρων. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα εφαρμογής τους και η κυβέρνηση το ξέρει πολύ καλά αυτό. Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να συμμετάσχει η ΔΗ.ΣΥ. σε αυτό το παιχνίδι αντιπερισπασμών.
Ερ. Ασκείτε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση. Θεωρείται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρέπει να ολοκληρώσει τη θητεία της ή πρέπει να υπάρξει προσφυγή στις κάλπες;
Απ. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν είναι θετική για την οικονομία, άρα και μη επιθυμητή. Στη δική μας περίπτωση όμως είναι δεδομένο ότι σημερινή κυβέρνηση προκαλεί συσσωρευόμενες βλάβες και σπαταλά πολύτιμο χρόνο. Ακόμα και στα ζητήματα στα οποία η Αριστερά είχε μια παραδοσιακή ευαισθησία, το σημερινό πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Έχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια από τότε που εγκατασταθήκαν στη χώρα μας δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και εξακολουθούν να διαμένουν υπό απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τέντες. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι -σύμφωνα με στοιχεία που πήρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έπειτα από σχετική ερώτηση- η χρηματοδοτική στήριξη για το προσφυγικό προς την Ελλάδα ξεπερνά τα 845 εκατομμύρια ευρώ. Είναι λογικό να έχουμε ανθρώπους εκτεθειμένους στα καιρικά φαινόμενα με τόσα πολλά χρήματα διαθέσιμα; Είναι συμπεριφορά αυτή από πολιτικούς που υποστηρίζουν ότι υπερασπίζονται ένα ανθρωπιστικό ιδεώδες;
Ερ. Στην Ευρώπη τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν καταγράφουν επιτυχίες, σε αρκετές δε περιπτώσεις καταποντίζονται. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι στην Ελλάδα τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά;
Απ. Είναι αλήθεια ότι η Σοσιαλδημοκρατία και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έχει απωλέσει μέρος του παραδοσιακού της ακροατήριου. Τα μη προνομιούχα στρώματα στρέφονται προς ξενοφοβικές και λαϊκίστικες επιλογές ενώ η μεσαία τάξη συρρικνώνεται αριθμητικά -έτσι στην Αγγλία είδαμε περιοχές οι οποίες ήταν παραδοσιακά κάστρα των Εργατικών να ψηφίζουν υπέρ του Brexit. Φυσικά, υπήρξαν και λάθη στρατηγικής. Στη Γαλλία το Σοσιαλιστικό Κόμμα επέλεξε ως υποψήφιο τον κ. Αμόν προσπαθώντας να μειώσει τις απώλειες προς τα αριστερά και τελικά συνέβη το εντελώς αντίθετο.
Το ερώτημα για τη Σοσιαλδημοκρατία είναι πώς μπορεί να αντιδράσει υπό τέτοιες συνθήκες. Το στοίχημα είναι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Για να συμβεί αυτό πρέπει να επινοήσουμε, μέσω των παραδοσιακών ιδεών μας, σύγχρονα εργαλεία που θα αντιλαμβάνονται ότι η παγκοσμιοποίηση αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες και θα δημιουργούν τις συνθήκες για την αντιμετώπισή τους. Τέτοια εργαλεία όπως η έξυπνη χρήση της φορολογικής πολιτικής μπορούν να ελέγξουν τον καπιταλισμό casino, όπως έγινε με την Apple στην Ιρλανδία, και να προσδώσουν μια απτή διάσταση στην εφαρμογή των πολιτικών μας. Στην Ελλάδα, η οποία κατέληξε να είναι εργαστήριο πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών η μεσαία τάξη συρρικνώθηκε δραστικά με την υπερφορολόγηση και τις υπερβολικές ασφαλιστικές εισφορές. Εάν δεν υπάρξει κάποιος φραγμός σε αυτή την τάση οι κοινωνίες θα πάνε σε περισσότερο συντηρητικές λύσεις και βαθμιαία θα καταλήξουμε απομονωμένοι και φοβικοί.
Το ζητούμενο για εμάς είναι να βρούμε μια νέα εξιστόρηση που να απαντά σε αυτά τα προβλήματα και όχι να αναλωνόμαστε σε προσωπικές στρατηγικές των στελεχών της παράταξης. Η δημοκρατική παράταξη πρέπει να αποκτήσει ένα σύγχρονο, και προοδευτικό προγραμματικό λόγο, μια ρεαλιστική πρόταση που θα ανταποκρίνεται στα σύγχρονα προβλήματα του λαού ώστε να καταστεί ελκυστική στην κοινωνία.
Ερ. Έχουν γίνει μέχρι σήμερα αρκετές προσπάθειες για να υπάρξει ένας ενιαίος σχηματισμός στο χώρο της Κεντροαριστεράς και έχουν αποτύχει. Για ποιο λόγο δεν ευοδώνονται τέτοιες κινήσεις; Υπάρχουν προσωπικές φιλοδοξίες που δεν επιτρέπουν ουσιαστικές συνεργασίες;
Απ. Το αίτημα για έναν ενιαίο προοδευτικό πόλο που θα εισπράξει τις δυνάμεις της δημοκρατικής παράταξης είναι καθολικό στον κόσμο της Κεντροαριστεράς. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα οι ηγεσίες των κομμάτων του χώρου δεν βρίσκουν πεδίο συνεννόησης. Για αυτό και υποστηρίζω ότι χρειαζόμαστε ανοιχτές διαδικασίες πολιτικής συμμετοχής, χωρίς ίχνος πολιτικής περιχαράκωσης. Ο τόπος έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από μία ισχυρή δημοκρατική παράταξη, ένα μαζικό θεσμικό κόμμα που θα μπορεί να αποτελέσει μια ισχυρή επιλογή, έτοιμη να πρωταγωνιστήσει απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ερ. Το 40% των Γάλλων ψήφισε κατά της σημερινής Ευρώπης. Η εκλογή Μακρόν στη γαλλική προεδρία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης για την αλλαγή των πολιτικών που ακολουθούνται στην Ευρώπη;
Απ. Το εύχομαι, αλλά η ιστορία διδάσκει ότι οι μεγάλες αλλαγές στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έρχονται όταν αλλάζουν οι ευρύτεροι διεθνείς συσχετισμοί και όχι απλά μια κυβέρνηση. Μετά τα μεγάλα βήματα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπως η ΟΝΕ, τη δεκαετία του ’90, επικράτησε σταδιακά μια θεσμική στασιμότητα. Παρά το γεγονός ότι προβλέπονταν αλλαγές οι οποίες θα συμπλήρωναν την ΟΝΕ με μια δημοσιονομική ένωση, αυτό δεν κατέστη δυνατόν γιατί επικρατήσαν συντηρητικές κυβερνήσεις. Έτσι, όταν ήρθε η κρίση, η ΕΕ ήταν θεσμικά ανέτοιμη να την αντιμετωπίσει.
Είναι ενδεικτικό, ότι την ίδια περίοδο, οι ΗΠΑ, αντιμετωπίζοντας παρόμοια προβλήματα, λειτούργησαν αποφασιστικά και απέφυγαν τις αρνητικές επιπτώσεις σε μεγάλο βαθμό. Σήμερα, η συντηρητική άποψη που επικρατεί, οχυρωμένη πίσω από μια τυπολατρική ανάγνωση του άρθρου 125 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης θεώρει ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τεθεί θέμα αμοιβαιοποίησης του χρέους μέσω έκδοσης κοινών ευρωομόλογων. Αυτό είναι λάθος, γιατί κάτι τέτοιο είναι ασύμβατο με την λειτουργία μιας βέλτιστης νομισματικής περιοχής όπως είναι η ΟΝΕ. Σε μια τέτοια ένωση πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί εξισορρόπησης που θα λειτουργούν πυροσβεστικά όταν υπάρχουν περιφερειακές κρίσεις, όπως υπάρχουν και σε μια συμβατική οικονομία. Αυτοί οι μηχανισμοί κάπως θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν, για αυτό πρέπει να μπορεί η ΟΝΕ να εκδώσει ευρωομόλογα. Για αυτό έχει και πολύ μεγάλη σημασία ποιος είναι ο διεθνής, και ειδικά ο ευρωπαϊκός, συσχετισμός δυνάμεων. Εάν είχαμε σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Το ερώτημα είναι: τι μπορεί να γίνει τώρα; Υπάρχουν τρεις δρόμοι μπροστά μας. Ο πρώτος είναι η επιλογή της διάλυσης της Ένωσης την οποία οραματίζονται οι εχθροί της. Ο δεύτερος, είναι η λεγομένη «Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων», και εκφράζει τις συντηρητικές δυνάμεις. Η τρίτη επιλογή είναι η προοδευτική και οραματίζεται ένα άλμα προς τα μπροστά: Περισσότερη ενοποίηση για όλους ως απάντηση στις σημερινές κρίσεις. Είναι προφανές ότι ως χώρα μας εξυπηρετεί η τρίτη επιλογή, πάση θυσία.
Ερ. Μετά τις εκλογές και εφόσον προκύψει νίκη της ΝΔ αλλά χωρίς αυτοδυναμία, θα μπορούσατε να συνεργαστείτε με τη ΝΔ ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική;
Απ. Τα σενάρια που κυκλοφορούν δεν έχουν καμία προστιθέμενη αξία σήμερα γιατί δεν ξέρουμε τον πολιτικό συσχετισμό που θα προκύψει από τις εκλογές. Μόνο ο λαός μπορεί με τη βούληση του να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει σενάρια συνεργασίας.
Πρώτα πρέπει να δούμε το αποτέλεσμα της κάλπης και μετά να συζητήσουμε το μετεκλογικό τοπίο και το ενδεχόμενο συνεργασιών, στην περίπτωση που προκύπτει αυτή η ανάγκη. Οφείλουμε όμως να είμαστε ξεκάθαροι: οποιαδήποτε κυβερνητική συνεργασία προϋποθέτει προγραμματική συμφωνία, ώστε η συνεργασία να μην αποτελεί απλά ένα διαμοιρασμό θώκων εξουσίας που αργά ή γρήγορα οδηγεί σε αποτυχία.
Ερ. Αμφισβητήσατε τις επιλογές της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ζητώντας να γίνει ανοιχτό συνέδριο και να υπάρξει διάλογος με Ποτάμι και τις άλλες δυνάμεις του χώρου. Ποιος είναι ο στόχος σας;
Απ. Αγωνία μου είναι η συγκρότηση μιας ενιαίας δημοκρατικής παράταξης μέσα από διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν τον πλουραλισμό, τη συμμετοχικότητα και την αγωνιστική αντιπαράθεση ιδεών και προγραμματικών προτάσεων. Η ενοποίηση του χώρου δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια γραφειοκρατική διαδικασία συνένωσης των σημερινών κομμάτων και φορέων, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και την αποσαφήνιση της ιδεολογικής ταυτότητας και των πολιτικών θέσεων του νέου φορέα που θα προκύψει. Προϋπόθεση για αυτό είναι η ιστορική αυτογνωσία και η δημιουργία μιας δέσμης προτάσεων για το μέλλον.
Ο λόγος που έθεσα αυτό το θέμα και υποστηρίζω την πρόταση ενός ανοιχτού συνεδρίου είναι ότι η κοινωνία δεν ακολουθεί κόμματα και συνδικαλιστικούς φορείς όπως τις προηγούμενες δεκαετίες. Με τέτοιες επιλογές χάνεται η αμεσότητα και υπό-εκπροσωπούνται μεγάλες κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα οι νέοι και οι άνεργοι. Τα σύγχρονα κόμματα συζητούν, συνθέτουν, αποφασίζουν. Είναι λυπηρό ότι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ το σύνολο των οργάνων έχει καταργηθεί. Τέτοιες αντιδράσεις δεν βοηθούν την προσπάθεια ανασύστασης του χώρου ο οποίος διαθέτει σημαντικές διαθεσιμότητες.
Ερ. H πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μίλησε για διασπαστικές κινήσεις, και στελέχη χρησιμοποίησαν ακραίες εκφράσεις. Μήπως τελικά αυτά που σας χωρίζουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που σας ενώνουν;
Απ. Αλίμονο αν φτάσουμε στο σημείο να θεωρείται διάσπαση η διατύπωση μιας πολιτικής πρότασης στο κορυφαίο κομματικό όργανο. Είμαι από αυτούς που αγωνίστηκαν για να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ κοινοβουλευτικό κόμμα και όχι από αυτούς που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη και τώρα το παίζουν τιμητές. Για αυτό δεν δέχομαι κανέναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Οφείλουμε να συζητάμε χωρίς ταμπού και ειλικρινά, συνθέτοντας τις διαφορετικές απόψεις χωρίς να προσπαθούμε να τις απαξιώσουμε ηθικά. Όποτε αυτό συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγηθήκαμε σε αρνητικές εξελίξεις.
Να δούμε όμως λίγο την ουσία; Εδώ υπάρχουν δύο αντικρουόμενες αντιλήψεις. Η πρώτη θεωρεί ότι με μία συμφωνία κορυφής μεταξύ ορισμένων από τα κόμματα του χώρου, με γραφειοκρατικές και χρονοβόρες διαδικασίες θα συγκροτηθεί ένας νέος φορέας ο οποίος θα εκμεταλλευθεί την οργή των πολιτών από τις κυβερνητικές επιλογές και η παράταξη θα αναταχθεί. Αυτό μέχρι σήμερα δεν επιβεβαιώνεται. Η δεύτερη προσέγγιση υποστηρίζει ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα συνέδριο ανοιχτό στην κοινωνία, καθώς και στα άλλα κόμματα και φορείς της ευρύτερης Κεντροαριστεράς με διάθεση ανανέωσης. Με αυτό τον τρόπο θα ενώσουμε τον χώρο στη βάση ενός νέου πολιτικού ήθους που συγκρούεται με τη δημαγωγία, τον ανορθολογισμό και το πελατειακό κράτος και θα διαμορφώσουμε ένα σύγχρονο και ρεαλιστικό προγραμματικό σχέδιο.
Ερ. Σε ένα ανοιχτό συνέδριο θα βλέπατε τον εαυτό σας υποψήφιο για την προεδρία;
Απ. Αυτό το ερώτημα είχε τεθεί και πριν από το συνέδριο του 2015 και η απάντηση μου και σήμερα παραμένει η ίδια. Προτιμώ να είμαι ένας από τους πολλούς που θα οδηγήσουν την παράταξη στον ρόλο που ιστορικά κατείχε, παρά ο ένας που θα την οδηγήσει στο περιθώριο. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος του ανοιχτού συνεδρίου πρέπει να είναι διαφορετικός.
Το ζητούμενο σήμερα είναι η συγκρότηση του νέου φορέα και η αποσαφήνιση της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του. Αυτό πρέπει να είναι ο στόχος του συνεδρίου και όχι η εκλογή ηγεσίας. Πρώτα θα φτιάξουμε το νέο κόμμα και μετά θα μας απασχολήσει το ζήτημα εκλογής της ηγεσίας. Βέβαια, όταν έρθει αυτή η στιγμή, είναι αυτονόητο, ότι και η εκλογή πρόεδρου πρέπει να γίνει από τη βάση με ανοιχτές και αξιόπιστες διαδικασίες.
Ερ. Σε πρόσφατο άρθρο σας υποστηρίζετε ότι «στη δημόσια σφαίρα κυριαρχεί ακόμα μια “χρυσή” γενιά μεσηλίκων η οποία, έχοντας συσσωρεύσει τεράστια προνόμια σε σχέση με τις πραγματικές της δυνατότητες, λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανανέωση ιδεών και νοοτροπιών». Είναι ηλικιακό το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος, κύριε Ανδρουλάκη;
Απ. Η νεότερη γενιά είναι σημαδεμένη από την κρίση. Πρόκειται για μια γενιά με τα περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα αλλά και με τις λιγότερες ευκαιρίες. Είναι μια γενιά η οποία δεν πρόκειται να βιώσει την κοινωνική κινητικότητα των τελευταίων δεκαετιών όπως την βιώσαν οι γονείς μας, και ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε μια κοινωνία κληρονομικής ισχύος. Ταυτόχρονα όμως η κρίση τής έχει προσδώσει και διαφορετικά χαρακτηριστικά, τρόπο σκέψης και προσλαμβάνουσες.
Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε ένα διαφορετικό τρόπο κριτικής εξέτασης της πραγματικότητας και ένα νέο ήθος. Είναι κρίσιμο λοιπόν να υπάρξει ανανέωση του πολιτικού προσωπικού με την συμβολή και των νέων που έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό και που μπορούν να λειτουργήσουν ως ιμάντες μεταφοράς ιδεών από άλλες χώρες.
