«Κάποιοι θέλουν ακόμη μια μικρή και φοβική παράταξη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των προσωπικών φιλοδοξιών τους. Αυτές τις νοοτροπίες πρέπει να τις αφήσουμε πίσω μας στις κάλπες στις 12 και 19 Νοεμβρίου». Αυτό τονίζει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή του Σαββάτου ο Νίκος Ανδρουλάκης, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος για την ηγεσία του ενιαίου φορέα της προοδευτικής παράταξης.
Ο κ. Ανδρουλάκης υπογραμμίζει ότι η νέα παράταξη δεν πρέπει να έχει σχέση με τα αρχηγικά κόμματα του χθες, πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, συλλογικά και με διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Και δεσμεύεται ο ίδιος ότι δεν θα δεχθεί να μετατραπεί σε μονοπρόσωπο πολιτικό όργανο.
Στέλνει το εξής μήνυμα επίσης: «Όσοι μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα για να είναι κοντά στη ζεστασιά της εξουσίας δεν αποτελούν ακροατήριο μου. Ο τυχοδιωκτισμός δεν έχει θέση δίπλα μου».
Τέλος, επαναλαμβάνει τη θέση του ότι οι αποφάσεις για την ενοποίηση ή όχι των Κ.Ο. δεν μπορούν να λαμβάνονται από κανέναν υποψήφιο. «Τέτοιες αποφάσεις δεν μπορούν να είναι αντικείμενο διαδικασιών πίσω από κλειστές πόρτες, είναι αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν από όλους τους ψηφοφόρους της παράταξης. Διότι στο ιδρυτικό συνέδριο δεν θα έρθουν ως απλοί χειροκροτητές, αλλά ως συνιδρυτές του νέου φορέα».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Στην καμπάνια κεντρικό ρόλο έχει το δίπολο «παλιό και νέο». Θέλετε να ονοματίσετε ποιο είναι το παλιό; Δεν φοβάστε πως το συγκεκριμένο δίλημμα είναι ξεπερασμένο καθώς το έχει θέσει στο παρελθόν και ο κ. Τσίπρας;
Ζούμε σε μια εποχή που έχουν κακοποιηθεί οι έννοιες και τα συνθήματα, γι’ αυτό και είναι τόσο μεγάλη η καχυποψία των πολιτών. Το δίπολο «παλιό-νέο» δεν είναι απλά μια διχαστική κραυγή. Δεν φιλοδοξώ να εξιδανικεύσω το νεαρό της ηλικίας, δεν μπορώ όμως να αποδεχτώ ότι είναι μειονέκτημα η ηλικιακή ανανέωση της παράταξης. Θέλω να συγκρουστώ με τις πρακτικές του παρελθόντος, με τις πεπαλαιωμένες νοοτροπίες. Δεν θέλω απλώς να μοιάσω και να υποκαταστήσω τους προηγούμενους όπως έκανε ο κ. Τσίπρας. Οι πολίτες που συναντώ δεν μου ζητούν ρουσφέτια και προσωπικές εξυπηρετήσεις. Δεν με προσεγγίζουν γιατί θέλουν να γίνουν κάτι αλλά επειδή θέλουν να κάνουν κάτι για τον τόπο και την παράταξη. Αυτούς τους πολίτες επιθυμώ να εκφράσω, αυτούς εννοώ όταν μιλάω για αλλαγή γενιάς και νοοτροπίας.
Έχετε κάνει λόγο ουκ ολίγες φορές για συμπεριφορές που πλήγωσαν την βάση του κόμματος σας. Ποιες ήταν αυτές;
Οι συμπεριφορές αυτές έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, γι’ αυτό και πλήγωσαν τη βάση του κόμματος. Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί, ήταν κι εκείνοι που δεν συγκρούστηκαν με το πελατειακό κράτος και εκείνοι που προτίμησαν το βραχυπρόθεσμο προσωπικό ή κομματικό συμφέρον από το μακροπρόθεσμο εθνικό. Αυτές ήταν οι αλαζονικές συμπεριφορές που απογοήτευσαν. Δυστυχώς, κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να διεκδικούν ρόλο και αξιώματα, θέλουν μια μικρή και φοβική παράταξη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των προσωπικών φιλοδοξιών τους. Αυτές τις νοοτροπίες πρέπει να τις αφήσουμε πίσω μας στις κάλπες στις 12 και 19 Νοεμβρίου.
Ένας από τους πρώην προέδρους του κόμματος σας που έχουν δεχτεί σκληρή κριτική είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Συμφωνείτε για τις ευθύνες που του καταλογίζονται;
Λάθη δεν κάνουν μόνο όσοι επιλέγουν τον δρόμο της εύκολης κριτικής από την εξέδρα. Εξαρχής είχα εκφράσει την διαφωνία μου για τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στη κυβέρνηση Παπαδήμου στο παρελθόν. Εκτιμώ όμως, ότι αν κανείς δει τη μεγάλη εικόνα, θα είναι φοβερά δύσκολο να μην αναγνωρίσει στον κ. Παπανδρέου ότι ανέλαβε ουσιαστικά την ευθύνη για όλα τα λάθη της Μεταπολίτευσης, κλήθηκε να διαχειριστεί την κατάσταση χρεοκοπίας στην οποία έφερε τη χώρα η διακυβέρνηση Καραμανλή. Μην ξεχνάμε ότι παρέλαβε μια οικονομία με 155% του ΑΕΠ έλλειμμα, το μεγαλύτερο παγκοσμίως. Η αξιολόγηση της θητείας του κ. Παπανδρέου στα δημόσια πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετική αν την περίοδο 2009-2011 δεν είχε σχηματισθεί εναντίον του ένα ευρύ αντιμνημονιακό και εθνολαϊκιστικό μέτωπο, το οποίο περιείχε τη Χρυσή Αυγή στην άνω πλατεία, τον ΣΥΡΙΖΑ στην κάτω πλατεία και τους Ανεξάρτητους Έλληνες κάπου στη μέση.
Θεωρείτε πως ο νέος φορέας πρέπει να εξελιχθεί σε ενιαίο; Σε αυτή την περίπτωση ποιος θα αποφασίσει την οριστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ;
Νομίζω ότι έχουμε κουράσει τον κόσμο με την ατέρμονη συζήτηση της μορφής του νέου φορέα. Δεν τίθεται ζήτημα διάλυσης των κομμάτων σήμερα, μια και έχει αποφασιστεί ότι ο νέος φορέας θα είναι πολυκομματικός στο πρότυπο της Ιταλικής ΕΛΙΑΣ. Βεβαία, και η ΕΛΙΑ μετεξελίχθηκε στο σημερινό ενιαίο PD.Ο μόνος τρόπος να πείσουμε ότι δημιουργούμε κάτι πραγματικά καινούριο είναι να αποκτήσει αμέσως ο νέος φορέας ενιαία κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και φωνή απέναντι στις εξελίξεις. Η νέα παράταξη δεν πρέπει να έχει σχέση με τα αρχηγικά κόμματα του χθες, πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, συλλογικά και με διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Δεν θα δεχτώ να μετατραπεί σε μονοπρόσωπο πολιτικό όργανο. Προσωπικά, θα προτείνω την άμεση διεξαγωγή του ιδρυτικού συνεδρίου, αμέσως μετά την εκλογή αρχηγού, ώστε να απαντηθούν οριστικά όλα τα σχετικά ερωτήματα από τους συνιδρυτές του νέου φορέα.
Έχετε ασκήσει δριμεία κριτική στα στελέχη του κόμματος σας που το εγκατέλειψαν και μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ρωτώ αν ισχύει τα ίδιο και για τους ψηφοφόρους.
Όσοι μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα για να είναι κοντά στη ζεστασιά της εξουσίας δεν αποτελούν ακροατήριο μου. Ο τυχοδιωκτισμός δεν έχει θέση δίπλα μου. Στο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν να πάνε εκείνοι που έκριναν ότι μέσω του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσαν να διατηρήσουν τα αξιώματα τους. Το να διαφωνείς με τα μνημόνια αλλά το τρίτο και επαχθέστερο να σε βρίσκει υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ λέει πολλά. Όσο για τους ψηφοφόρους, στις επισκέψεις μου ανά την Ελλάδα συναντώ πολλούς ανθρώπους οι οποίοι λόγω της ανεργίας των παιδιών τους, της επιδείνωσης της οικονομικής τους κατάστασης έγιναν εύκολη λεία των δημαγωγών. Στόχος μου είναι αυτούς τους ανθρώπους να τους προσεγγίσουμε και να τους αγκαλιάσουμε με ένα ρεαλιστικό σχέδιο που θα τους δίνει γνήσια ελπίδα για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.
Θα προτιμούσατε συνεργασία με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ; Και γιατί.
Ο λαός θα επιλέξει την ημέρα των εκλογών πως θα κυβερνηθεί ο τόπος, τα σχέδια επί χάρτου με επικοινωνιακούς όρους περιφρονούν τη λαϊκή βούληση. Η παράταξη οφείλει να είναι χρήσιμη στον τόπο και να μην φοβάται την συναίνεση με κανένα κόμμα του δημοκρατικού τόξου. Δουλειά μας δεν είναι να εκφράσουμε τις προτιμήσεις μας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ αλλά να θέσουμε τους όρους μας για τη σύμπραξη σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα. Βασικός όρος πρέπει να είναι ένα αξιοκρατικό κράτος όπου οι θέσεις ευθύνης θα επιλέγονται μέσω ΑΣΕΠ και με θητεία ώστε να μην έχουμε την επέλαση κομματικών στρατιών. Πρέπει άμεσα να απομακρυνθούμε από το μοντέλο των κυβερνητικών συνεργασιών χωρίς προγραμματική συμφωνία. Αλίμονο κι αν συνεχίσουμε την αναπαραγωγή του μοντέλου «πάρε αυτά τα υπουργεία και μην μιλάς».
Το γνωρίζετε καλά ως ευρωβουλευτής πως διαπιστώνεται πανευρωπαϊκά μία απώλεια δύναμης για τους Σοσιαλδημοκράτες. Γιατί συμβαίνει αυτό και πως σταματάει;
Η σοσιαλδημοκρατία χάνει έδαφος διότι δεν κατάφερε τα χρόνια που ήταν ισχυρή να προωθήσει την πολιτική ενοποίηση με αποτέλεσμα, όταν ήρθε η κρίση, η Ευρώπη να είναι θεσμικά ανοχύρωτη. Σε αυτό το έλλειμμα βασίζεται η άνοδος της ακροδεξιάς σε ορισμένες χώρες. H απάντηση των συντηρητικών κόμματων αλλά και μεγάλων χώρων όπως η Γερμανία είναι η θεσμική στασιμότητα. Η ενίσχυση δηλαδή της διακρατικής συνεργασίας ως εργαλείου αλληλεπίδρασης μεταξύ των κρατών. Στην απέναντι όχθη, η προοδευτική πρόταση αντιπροτείνει την περεταίρω ολοκλήρωση μέσω της πολιτικής ενοποίησης, για όλους όσους θέλουν να συμμετέχουν. Δυστυχώς έχουν ξυπνήσει οι μεγάλοι δαίμονες της Ευρώπη. Χωρίς τολμηρές αλλαγές, προς την κατεύθυνση της θεσμικής ολοκλήρωσης στους τομείς της δημοκρατίας, της ασφάλειας, της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομίας πολύ φοβάμαι ότι θα βρούμε μπροστά μας τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία που θεωρούσαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω.
Η διακυβέρνηση Τσίπρα επιβεβαίωσε πως τα περιθώρια αλλαγής των συσχετισμών είναι ελάχιστα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πως μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή πολιτικής;
Δεν θα ακούσετε από μένα τσιτάτα για επαναδιαπραγμάτευση, τα περιθώρια είναι στενά αλλά δεν αποτελεί μοίρα μας απλώς η μίζερη επίτευξη δημοσιονομικών στόχων. Θα σας δώσω το παράδειγμα των κόκκινων δανείων αλλά και του προσφυγικού. Με ερωτήσεις μου ως ευρωβουλευτής στα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα, συνειδητοποίησα ότι ήταν επιλογή της κυβέρνησης το σημερινό μοντέλο για τα κόκκινα δάνεια όπως και η συγκεκριμένη ερμηνεία της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε να στερήσει από τους έντιμους δανειολήπτες να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία αξιοπρεπείας πριν από τα funds, ο κ. Μουζάλας απέφυγε το πολιτικό κόστος μεταφοράς των αιτούντων ασύλου στην ενδοχώρα «θυσιάζοντας» τα νησιά. Το ότι δεν μπορούμε να σκίσουμε τα Μνημόνια, δεν σημαίνει ότι όλα όσα προτείνουν οι τεχνοκράτες της Τρόικας είναι σωστά. Οφείλουμε να γνωρίζουμε και να φροντίζουμε καλύτερα από εκείνους τα του οίκου μας.
Υπάρχει σε εξέλιξη μεγάλη συζήτηση γύρω από το θέμα των Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Θεωρείτε πως μπορεί να σταθεί ένα νέος φορέας με δύο διαφορετικές κοινοβουλευτικές ομάδες; Και σε δεύτερο χρόνο αν θεωρείτε πως το νέο κόμμα θα πρέπει να εξελιχθεί συνολικά σε ενιαίο με κοινά όργανα, κάτι που συνεπάγεται την κατάργηση των παλαιών.
Στην πρόσφατη συζήτηση για το νομοσχέδιο για τους διεμφυλικούς φάνηκε η αδυναμία του σχήματος των δυο κοινοβουλευτικών ομάδων, παρατηρήθηκε μια Βαβέλ η οποία προκαλεί σύγχυση. Υπάρχει και ένα ηθικό ζήτημα το οποίο προέκυψε έπειτα από ερώτηση μου στο πρόσφατο debate στην ΕΡΤ για την ύπαρξη συμφωνίας της κ. Γεννηματά με τον κ. Θεοδωράκη για τη μη ενοποίηση των δυο κοινοβουλευτικών ομάδων. Μέχρι τώρα μου έθεταν το ζήτημα της εκπροσώπησης της παράταξης στη Βουλή, μιας και ως ευρωβουλευτής δεν μπορώ να είμαι παρών. Τώρα, όμως, προκύπτει ότι είχε ήδη προαποφασιστεί να παραμείνουν ως έχουν οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες και, άρα, το θέμα ετίθετο τους δύο τελευταίους μήνες εκ του πονηρού. Επομένως, ο νέος ηγέτης της παράταξης δεν χρειάζεται να είναι και βουλευτής, καθώς δεν εκλέγουμε νέο πρόεδρο μιας ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας. Τέτοιες αποφάσεις δεν μπορούν να είναι αντικείμενο διαδικασιών πίσω από κλειστές πόρτες, είναι αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν από όλους τους ψηφοφόρους της παράταξης. Διότι στο ιδρυτικό συνέδριο δεν θα έρθουν ως απλοί χειροκροτητές, αλλά ως συνιδρυτές του νέου φορέα.
