«Η ενότητα επιβάλλει το τέλος των εγωισμών. Η ενότητα επιβάλλει διάλογο και δημοκρατική λειτουργία. Είναι αναγκαίο να ενδυναμώσουμε τη συλλογική μας δράση και όχι να μετεξελιχθούμε σε ένα μονοπρόσωπο πολιτικό όργανο» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ευρωβουλευτής της ΔΗΣΥ Νίκος Ανδρουλάκης και εκφράζει την άποψη ότι το Κίνημα Αλλαγής έπρεπε να πάει σε ένα συνέδριο εκλεγμένων από τη βάση οι οποίοι, με τη σειρά τους θα επέλεγαν τα νέα όργανα.
Υποστηρίζει ότι μερικούς μήνες μετά τις εσωκομματικές εκλογές, που η συμμετοχή 212.000 ανθρώπων, έδωσε ελπίδα για μια δυναμική αρχή, το κλίμα είναι διαφορετικό. «Τα ερωτήματα παραμένουν, οι απαντήσεις αναζητούνται» σημειώνει.
Για το περιστατικό στον Έβρο και τη σύλληψη των 2 Ελλήνων αξιωματικών ο κ. Ανδρουλάκης υπογραμμίζει ότι «η κυβέρνηση δεν αξιολόγησε τη σοβαρότητα του από την αρχή και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου ήταν άστοχες».
Αναφερόμενος στη διαπραγμάτευση για την επίλυση του ζητήματος των Σκοπίων δηλώνει ότι «κάθε εβδομάδα που περνά βλέπω να περιορίζονται οι πιθανότητες επίτευξης συμφωνίας στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Έχουμε επικοινωνιακούς χειρισμούς εκατέρωθεν, ενώ απουσιάζει μια ουσιαστική συζήτηση για την αντιμετώπιση του ζητήματος».
Ακολουθεί η συνέντευξη του ευρωβουλευτή της ΔΗΣΥ Νίκου Ανδρουλάκη στο Αθηναϊκό -Μακεδονικό Πρακτορείο και τη δημοσιογράφο Φωτεινή Γιαννούλη
ΕΡ: Τι πιστεύετε ότι επιδιώκει η Τουρκία με την εντεινόμενη ένταση στο Αιγαίο και τη σύλληψη των δύο αξιωματικών; Πώς κρίνετε την αντίδραση της κυβέρνησης;
Αν εστιάσουμε μόνο στο πεδίο των διμερών σχέσεων, φοβάμαι ότι θα χάσουμε τη μεγάλη εικόνα. Η Τουρκία αυξάνει συνολικά την ένταση προς όλες τις πλευρές. Παράλληλα, με την αύξηση της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μέσα στους πρώτους μήνες του 2018, η Τουρκία λειτούργησε με πειρατικό τρόπο στην ΑΟΖ της Κύπρου, εμποδίζοντας την έναρξη γεωτρήσεων από την Ιταλική ΕΝΙ. Την ίδια χρονική περίοδο, η Αρμενία ακύρωσε τη συμφωνία ειρήνης του 2009 με την Τουρκία, κατηγορώντας την Άγκυρα ότι δεν έκανε τίποτα για να την εφαρμόσει. Τέλος, πριν από λίγες εβδομάδες η Άγκυρα εισέβαλε στη βόρεια Συρία με την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας», πολεμώντας επί της ουσίας αυτούς που νίκησαν το Ισλαμικό κράτος. Πρόκειται για ενέργειες που εξυπηρετούν απόλυτα την εσωτερική πολιτική ατζέντα του Ταγίπ Ερντογάν στον δρόμο προς τις εκλογές του 2019, οι οποίες δεν αποκλείεται και να προκηρυχθούν και νωρίτερα. Όσο για το περιστατικό στον Έβρο, η κυβέρνηση δεν αξιολόγησε τη σοβαρότητα του από την αρχή και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου ήταν άστοχες. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω σήμερα, το σημαντικό είναι να τελειώσει η περιπέτεια των δύο στρατιωτών αλλά και των οικογενειών τους. Το μείζον είναι να επιστρέψουν το συντομότερο στην πατρίδα και μετά θα υπάρξει χρόνος για τον καταλογισμό ευθυνών για τις πράξεις και τις παραλείψεις των τελευταίων ημερών.
ΕΡ: Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών στηρίζουν την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Πρέπει να αλλάξει η θέση της χώρας μετά τα τελευταία γεγονότα και τη στάση της Τουρκίας;
Προέρχομαι πολιτικά από τον χώρο που υιοθέτησε ως βασική θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, ώστε κανένας εταίρος να μην κρύβεται πίσω από την θέση της Ελλάδας όπως συνέβαινε μέχρι τότε. Η Ελλάδα έχει μόνο να κερδίσει από μια Τουρκία που θα λειτουργεί και θα συμπεριφέρεται στη βάση των σχέσεων καλής γειτονίας, όπως της επιβάλλει το σημερινό καθεστώς σχέσεων της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε την πολυτέλεια να εθελοτυφλούμε. Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν δεν μοιάζει πλέον να επιδιώκει αληθινά τη σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν μάλιστα, μετά τις εκλογές του 2019, τεθεί σε ισχύ το νέο Σύνταγμα, τότε είναι εξαιρετικά πιθανό ότι οι Βρυξέλλες θα προσανατολιστούν σε μια «ειδική σχέση» με τη γειτονική χώρα έναντι της σημερινής ενταξιακής διαδικασίας. Κατά συνέπεια, εκτιμώ ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο, ακόμα και για ένα μέλλον όπου η Τουρκία δεν θα αποτελεί πια υποψήφια χώρα προς ένταξη στην ΕΕ. Τόσο η χώρα μας όσο και η Κύπρος οφείλουν να εργαστούν από τώρα για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και σε ένα ριζικά διαφορετικό περιβάλλον ευρωτουρκικών σχέσεων.
ΕΡ: Φαίνεται η Ευρώπη να αντιμετωπίζει την Τουρκία με αμηχανία. Πιστεύετε ότι αυτό οφείλεται στη διαχείριση του προσφυγικού και το ρόλο της Τουρκίας σε αυτό, ή και σε αυτόν τον τομέα η Ευρώπη δεν δείχνει τα απαιτούμενα αντανακλαστικά; Θα συμφωνούσατε να χρησιμοποιηθεί η αναβολή της Συνόδου της Βάρνας ως μέσο πίεσης στην Τουρκία;
Αναμφίβολα υπάρχει μια αδυναμία από την πλευρά της Ένωσης να εκφράσει μια ενιαία θέση πέρα από γενικόλογες δηλώσεις καταδίκης των πρακτικών Ερντογάν. Δυστυχώς η ΕΕ δεν έχει μια πραγματικά κοινή εξωτερική πολιτική ώστε να μπορεί να αντιδρά με πυγμή σε ανάλογες περιπτώσεις. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποβιβάζουμε τη σημασία των οικονομικών σχέσεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνιστά με διαφορά τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Τουρκίας και έχει πολλαπλές δυνατότητες άσκησης επιρροής. Το 30% των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Τουρκία είναι από μεγάλες εταιρείες της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Η σημασία των Ευρωπαϊκών επενδύσεων στη Τουρκία είναι ακόμα μεγαλύτερή σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης στη γείτονα. Η Λίρα κατρακυλάει, η ανταγωνιστικότητά πέφτει και μόλις χθες η Moodys υποβάθμισε την τουρκική οικονομία και 17 τοπικές τράπεζες.
Θα έπρεπε λοιπόν οι ευρωπαϊκές χώρες να χρησιμοποιούν και το «χαρτί» της οικονομίας για να ασκήσουν επιρροή στη Τουρκία. Δυστυχώς, όπως είδαμε και με την κοντόφθαλμη λογική αντιμετώπισης του προσφυγικού ζητήματος, η σημερινή συντηρητική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτιμά πρόσκαιρες και χαμηλού προσωρινού κόστους λύσεις παρά μια συνολική επίλυση των ζητημάτων που εκκρεμούν με την Τουρκία. Κατά συνέπεια, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα εξαχθούν σοβαρά συμπεράσματα για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων είτε διεξαχθεί η σύνοδος στη Βάρνα είτε τελικά αναβληθεί.
EΡ: Μέσα σε αυτό το κλίμα της έντασης στα εθνικά θέματα, Τουρκία, Σκόπια, και εν μέσω προανακριτικής επιτροπής για τη Novartis εσείς την επόμενη εβδομάδα προχωράτε στο συνέδριο του νέου φορέα. Ποιοι είναι οι στόχοι σας, τι επιδιώκετε από αυτό;
Πρόκειται για το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα, για ένα αναγκαίο βήμα προς τα μπροστά ενός φιλόδοξου εγχειρήματος συνεργασίας και συνεννόησης διαφορετικών κομμάτων και σχηματισμών. Στόχος μας δεν μπορεί παρά να είναι το να πείσουμε τους πολίτες ότι κάτι αληθινά νέο γεννιέται, κάτι που προσφέρει μια σοβαρή πολιτική εναλλακτική στους πολίτες. Σε μια εποχή ακραίας πόλωσης, όπου η λειτουργία των θεσμών απειλείται από ρητορικές μίσους κα διχασμού, η Κεντροαριστερά οφείλει να αναδειχθεί σε εγγυήτρια δύναμη της ευρωπαϊκής και προοδευτικής κατεύθυνσης της χώρας.
ΕΡ: Πως αξιολογείτε την πορεία προς το Συνέδριο υπό το πρίσμα της απόφασης για την μη διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη σύνεδρων αλλά και της πρόσφατης αντιπαράθεσης Γεννηματά – Θεοδωράκη αναφορικά με τη συνάντηση του τελευταίου με τον πρωθυπουργό για τη σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας;
Toν Νοέμβρη 212.000 προοδευτικοί δημοκράτες κατέθεσαν την αγωνία τους για το μέλλον της πατρίδας και της παράταξης. Η συμμετοχή τους έδωσε ελπίδα για μια νέα δυναμική αρχή. Μετά από μερικούς μήνες, και λίγο πριν το ιδρυτικό συνέδριο, το κλίμα είναι διαφορετικό. Τα ερωτήματα παραμένουν, οι απαντήσεις αναζητούνται. Πιστεύω ότι το επόμενο σαββατοκύριακο έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να μην τους απογοητεύσουμε. Οφείλουμε να προσφέρουμε μια συγκροτημένη προοδευτική, προγραμματική πρόταση. Ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα που θα διαπαιδαγωγεί τα στελέχη του στην υπεράσπιση των θεσμών, της αξιοκρατίας και της διαφάνειας. Ένα κόμμα που τα μέλη του θα μπορούν να ασκούν πολιτική και η ηγεσία του θα λογοδοτεί σε αυτά όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτός είναι και ο λόγος που υποστήριζα ότι έπρεπε να πηγαίναμε σε ένα συνέδριο εκλεγμένων από την βάση οι οποίοι, με τη σειρά τους θα επέλεγαν τα νέα όργανα. Η ανανέωση δεν μπορεί να είναι μόνο ηλικιακή αλλά μια διαδικασία περιθωριοποίησης πελατειακών πρακτικών προγραμμένων από την ελληνική κοινωνία. Οι διαφορετικές απόψεις θα πρέπει να είναι σεβαστές ως πλαίσιο που συνεισφέρει σε γόνιμο διάλογο και ενιαία πρόταση χωρίς να δημιουργείται εικόνα Βαβυλωνίας. Η ενότητα επιβάλλει το τέλος των εγωισμών. Η ενότητα επιβάλλει διάλογο και δημοκρατική λειτουργία. Είναι αναγκαίο να ενδυναμώσουμε τη συλλογική μας δράση και όχι να μετεξελιχθούμε σε ένα μονοπρόσωπο πολιτικό όργανο. Οι πολίτες ζητούν από εμάς να αγωνιστούμε χωρίς συμβιβασμούς απέναντι σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα που με τις επιλογές τους υπονόμευσαν την ευημερία του τόπου και οδήγησαν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας στην εξαθλίωση και την μετανάστευση.
ΕΡ: Σε πρόσφατη δημοσκόπηση καταγράφεται ότι το 30% των πολιτών πιστεύει ότι την κεντροαριστερά εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι ένα στοιχείο που θα καθορίσει τις συνεργασίες του Κινήματος Αλλαγής την επόμενη ημέρα;
Οι δημοσκοπήσεις αποτελούν ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν την πολιτική διαδικασία ή και τις ίδιες τις εκλογές. Ουδείς αμφισβητεί ότι ένα μέρος του ακροατηρίου της Κεντροαριστεράς ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι άνθρωποι αυτοί είναι σήμερα ικανοποιημένοι από τις επιλογές της κυβέρνησης. Φαντάζομαι ότι λίγοι περίμεναν ότι στην κυβέρνηση της Αριστεράς θα έβρισκαν υπουργικές καρέκλες ο κ. Καμμένος και η παρέα του ή ότι ο Διοικητής της ΕΥΠ επί κυβέρνησης Καραμανλή θα επιλεγόταν ως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης από τον κ. Τσίπρα.
Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος του Κινήματος Αλλαγής είναι να επανασυνδεθεί με τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά αποτέλεσαν τον κορμό της δημοκρατικής παράταξης και να καταστεί ο κύριος εκφραστής της αγωνίας και των αιτημάτων τους. Όσο για τις μετεκλογικές συνεργασίες, είναι πάντα ριψοκίνδυνο να προεξοφλεί κανείς την κρίση των πολιτών. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία θα πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένη προγραμματική συμφωνία που θα θέτει τις προοδευτικές προτεραιότητες της παράταξης και όχι σε όρους νομής της εξουσίας.
EΡ: Με αφορμή και τις Ιταλικές εκλογές φαίνεται ότι τα κόμματα της κεντροαριστερά κατακρημνίζονται σε όλη την Ευρώπη. Πως θα αντιμετωπίσετε αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης των ευρωπαϊκών λαών;
Είναι αλήθεια ότι η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη έχει απολέσει μέρος του παραδοσιακού της ακροατηρίου. Το 50% των Ιταλών ανέργων στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής επέλεξαν το λαϊκιστικό κόμμα του κ. Γκρίλο. Πρέπει να αναλύσουμε σωστά τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που επιβάλλουν τους νέους συσχετισμούς. Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να αντιδράσουμε υπό τέτοιες συνθήκες. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να επινοήσουμε, μέσω των παραδοσιακών ιδεών μας, σύγχρονα εργαλεία που θα αντιλαμβάνονται ότι η παγκοσμιοποίηση, στη σημερινή εκδοχή της, αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες και θα δημιουργούν τις συνθήκες για την αντιμετώπισή τους. Τέτοια εργαλεία όπως η έξυπνη χρήση της φορολογικής πολιτικής μπορούν να ελέγξουν τον καπιταλισμό casino, όπως έγινε με την Apple στην Ιρλανδία, και να προσδώσουν μια απτή διάσταση στην εφαρμογή των πολιτικών μας. Ο αποδοτικότερος τρόπος για να συμβούν αυτά είναι να προχωρήσουμε σε περαιτέρω πολιτική ενοποίηση. Η ενωμένη Ευρώπη μπορεί να αποτελέσει φάρο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη και τις πολιτικές ενάντια στη κλιματική αλλαγή αλλά και να σταθεί απέναντι στην άνοδο του αυταρχισμού και της μισαλλοδοξίας.
ΕΡ: Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ με τις οποίες αρνείται την αλλαγή Συντάγματος της χώρας του, υποστηρίζει ότι το ζήτημα του αλυτρωτισμού μπορεί να αντιμετωπισθεί μέσω διεθνούς Συμφωνίας, και προτείνει να εξετάσουμε το ελληνικό Σύνταγμα για το πώς αντιμετωπίζει τους Έλληνες εκτός Ελλάδος, πιστεύετε ότι είμαστε κοντά σε μια λύση στο ζήτημα των Σκοπίων;
Δυστυχώς κάθε εβδομάδα που περνά βλέπω να περιορίζονται οι πιθανότητες επίτευξης συμφωνίας στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Έχουμε επικοινωνιακούς χειρισμούς εκατέρωθεν ενώ απουσιάζει μια ουσιαστική συζήτηση την αντιμετώπιση του ζητήματος. Σε κάθε περίπτωση, η εξίσωση που επιχειρεί ο κ. Ζάεφ είναι λάθος, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στην εθνική της θέση όπως έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια.
EΡ: Πως πρέπει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη την επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλλει νέους δασμούς στις εισαγωγές αλουμινίου και χάλυβα; Συμφωνείτε με την πρόταση Γιούνκερ για δασμούς σε συγκεκριμένα αμερικανικά προϊόντα;
Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ότι άλλο πράγμα η μονομερής επιβολή αυθαίρετων δασμών που συνιστά προβληματική πρακτική και άλλο μια πολιτική ήπιου προστατευτισμού που θα σέβεται το διεθνές δίκαιο.
Υπάρχει αντικειμενική ανάγκη για έναν ήπιο προστατευτισμό που θα εξυπηρετεί τους στόχους του σεβασμού των εργασιακών δικαιωμάτων και της προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτό, φυσικά, πρέπει να γίνει στα πλαίσια του διεθνών συνθηκών και των κανόνων του ΠΟΕ.
Η πολιτική του Προέδρου Τραμπ όμως είναι κάτι το διαφορετικό και μπορεί να μας οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς. Κανείς δεν θα βγει κερδισμένος από έναν νέο εμπορικό πόλεμο. Ιστορικά, έχει αποδειχθεί ότι οι εναλλασσόμενες επιβολές απαντητικών δασμών μεταξύ κρατών έχουν συνεισφέρει στη μείωση του εμπορίου, την ύφεση, την αύξηση της αμοιβαίας καχυποψίας και σε κρίσεις διεθνών σχέσεων. Ακόμα χειρότερα για τις ίδιες τις ΗΠΑ, η πρόσφατη εμπειρία είναι αρνητική. Όταν ο Πρόεδρος Τζορτζ Γ. Μπους προσπάθησε να επιβάλλει δασμούς, και πάλι σε προϊόντα ατσαλιού το 2002, η αμερικανική οικονομία είχε καθαρή απώλεια 26.000 θέσεων εργασίας. Δηλαδή, περισσότερες θέσεις εργασίας χάθηκαν παρά δημιουργήθηκαν από την επιβολή των δασμών. Σε ό,τι αφορά την σημερινή περίπτωση ο Πρόεδρος Τραμπ διακατέχεται από συντηρητικές εμμονές όπως άλλωστε φάνηκε και με την απόφαση του περί απόσυρσης των ΗΠΑ από τη συμφωνία COP21 που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον της ανθρωπότητας.
