Συνέντευξη στην εφημερίδα Τα Νέα και στη Δημοσιογράφο Μυρτώ Λιαλιούτη
Επιλέξατε να δώσετε ξανά την μάχη των ευρωεκλογών. Υπάρχει προσωπικό διακύβευμα;
Είχα δηλώσει από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή μου να είμαι υποψήφιος στην πρώτη εκλογική μάχη που θα δώσει το Κίνημα Αλλαγής, καθώς πιστεύω ότι ένα καλό πρώτο αποτέλεσμα θα θέσει τις βάσεις για τη συνολική επιτυχία του εγχειρήματος. Στόχος όλων μας είναι ένα διψήφιο ποσοστό που θα ανατρέπει τους συσχετισμούς του μικρού δικομματισμού ώστε η δημοκρατική παράταξη να ξαναμπεί δυναμικά στο προσκήνιο. Θεωρώ θετική εξέλιξη την διατήρηση του συστήματος εκλογής με σταυρό, καθώς οι πολίτες θα μπορέσουν να αξιολογήσουν το έργο μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό το διάστημα είχα την ευκαιρία να εργαστώ σε σημαντικά ζητήματα όπως η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, το Εμπόριο Ρύπων και η κλιματική αλλαγή αλλά και η αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, η δημιουργία του rescEU που συμπεριελήφθησαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα 20 πιο σημαντικά επιτεύγματα της τελευταίας πενταετίας.
Ποιος πιστεύετε πως είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το μέλλον της Ευρώπης;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι πολύ περισσότερο από οικονομική ένωση και ενιαία αγορά. Είναι πάνω από όλα ένα όραμα που βασίζεται σε κοινές αρχές και αξίες με σημαντικότερες τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου και την αλληλεγγύη. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, οι αξίες αυτές είναι υπό απειλή με χαρακτηριστικές περιπτώσεις τον κ. Όρμπαν στην Ουγγαρία και τις συντηρητικές κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ιταλίας. Παράλληλα, θεωρητικά φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις παρέχουν κάλυψη σε αυτές τις ιδέες, είτε παραχωρώντας τους κυβερνητικές θέσεις όπως είναι η περίπτωση της Αυστρίας είτε καλώντας σε συμμαχία μαζί τους όπως πρόσφατα έπραξε ο κ. Μπερλουσκόνι. Ο μεγαλύτερος λοιπόν κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η επικράτηση δυνάμεων που επιθυμούν να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση από μία ένωση αξιών σε μία εμπορική ένωση.
Ποια οφείλουν να είναι τα σημεία αιχμής για την Ελλάδα εντός της ΕΕ; Ποια πρέπει να είναι η στάση της χώρας σχετικά με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας;
Η παρουσία της Ελλάδας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση των εθνικών μας συμφερόντων για να αντιμετωπίσουμε τις γεωπολιτικές προκλήσεις της περιοχή μας. Αποτελεί πάγια εθνική μας θέση να παραμείνει ενεργή η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια είδαμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις να βελτιώνονται σημαντικά στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία υπό την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν απομακρύνεται συνεχώς από τις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες όπως είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα κριτήρια της Κοπεγχάγης και τις σχέσεις καλής γειτονίας. Εργαλειοποίησε το αποτυχημένο πραξικόπημα για να φυλακίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να κλείσει αντιπολιτευόμενες προς αυτόν εφημερίδες. Είναι προς το συμφέρον μας να μην αφήσουμε τις Ευρωτουρκικές σχέσεις να περιοριστούν μόνο στο εμπορικό κομμάτι. Αυτή τη στιγμή οι όποιες Ελληνοτουρκικές διαφορές είναι Ευρωτουρκικές και έτσι πρέπει να παραμείνουν. Για αυτό το λόγο, καταψήφισα μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες Ευρωβουλευτές όλων σχεδόν των κομμάτων την πρόταση για τον πλήρη τερματισμό των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ψήφισα σε αντίθεση με τους Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας ψήφισα υπέρ της επίσημης αναστολής τους. Η Τουρκία πρέπει να παραμείνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όμως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν μπορεί να παραμένει σιωπηλό στην παραβίαση των ευρωπαϊκών αξιών και των προκλήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Ως μέλος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, ποιες νομίζετε πως πρέπει να είναι οι συμμαχίες του κόμματος για την εκλογή του προέδρου της Κομισιόν;
Είναι αναγκαίο να ανατραπεί η κυριαρχία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και στους τρεις θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας οδηγεί στην θεσμική στασιμότητα ενισχύοντας τη Γερμανική ηγεμονία. Για να επιτευχθεί αυτό είναι αναγκαία η διαμόρφωση μίας προοδευτικής προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ Σοσιαλιστών, Πρασίνων και προοδευτικών Φιλελευθέρων που θα προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ευρώπη. Θεωρώ πως τόσο ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών κ. Τίμμερμανς όσο και η Επίτροπος Ανταγωνισμού κα Βεστάγκερ είναι πρόσωπα ικανά να ηγηθούν αυτής της προσπάθειας και να συγκροτήσουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα.
Πέρα από τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, αυτές οι ευρωεκλογές είναι «δημοψήφισμα» για την Ελλάδα;
Στις Ευρωεκλογές επιλέγουμε ποια Ευρώπη θέλουμε. Όμως καθώς είμαστε κοντά σε εθνικές εκλογές, είναι λογικό να υπάρχει αλληλεπίδραση. Ο κ. Τσίπρας ακολουθεί παλαιοκομματικές λογικές, χρησιμοποιώντας κοινωνικές παροχές ως προεκλογικό αντίδωρο. Δηλώνει υποκριτικά ότι πολεμάει τις ελίτ αλλά φιλοξενείται δωρεάν στα κότερα τους. Παράλληλα οι ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις του κ. Μητσοτάκη για 7ήμερη εργασία και οι δηλώσεις του ότι «οι κοινωνικές ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο» αποδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί αυτός ο μισαλλόδοξος δικομματισμός είναι η ισχυροποίηση του Κινήματος Αλλαγής ώστε η Δημοκρατική Παράταξη να επανέλθει στο προσκήνιο.
Ποιος είναι ο βασικός λόγος που δεν πείθεστε από την «σοσιαλδημοκρατική στροφή» του Αλέξη Τσίπρα; Γιατί ένας κεντροαριστερός ψηφοφόρος να επιλέξει το Κίνημα Αλλαγής;
Σοσιαλδημοκρατία και Μαδούρο δεν πάνε μαζί. Όταν εμείς τον Νοέμβριο του 2017 ξεκινήσαμε την προσπάθειά μας για ενοποίηση της κεντροαριστεράς το κάναμε στο προσκήνιο με την συμμετοχή 212.000 πολιτών. Ο κ. Τσίπρας αντιθέτως προτίμησε τις συναλλαγές παρασκηνίου χρησιμοποιώντας την εξουσία ως αντάλλαγμα. Ας δούμε το Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ως διάθεση ειρωνείας μπορούμε να εκλάβουμε ότι ενώ σε όλες του τις ομιλίες δηλώνει ότι ο μεγάλος αντίπαλος του είναι η ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός έχει συμπεριλάβει την κυρία Κουντουρά που προέρχεται από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον κ. Κόκκαλη.
