Χαιρετισμός Νίκου Ανδρουλάκκη στα εγκαίνια του Μουσείου “Ούλοφ Πάλμε” στον Μοχό

Θα ήθελα να ξεκινήσω συγχαίροντας τον Όμιλο Φίλων Ούλοφ Πάλμε και την Περιφέρεια Κρήτης,

για αυτή την πρωτοβουλία, που τιμά έναν ιστορικό ηγέτη,

 όχι μόνο για τη Σουηδία,  αλλά γενικότερα για την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.

Τα εγκαίνια του μουσείου σήμερα στον Μοχό,

ένα μέρος που αγαπούσε πολύ ο ίδιος και επισκεπτόταν συχνά, αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία να θυμηθούμε το έργο του, που παραμένει επίκαιρο.

Όλη του η ζωή χαρακτηρίστηκε από τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του εφάρμοσε αυτό που αργότερα έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη ως σουηδικό μοντέλο: Το

 ισχυρό κοινωνικό κράτος, διασφαλίζοντας ένα δίχτυ ασφαλείας για τους πολίτες και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες για όλους.

Παράλληλα, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της παγκόσμιας ειρήνης.

Η Σουηδία άνοιξε φιλόξενα τις πόρτες της στους Έλληνες, που αγωνίζονταν ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών, κάτι που ο Πρόεδρος Γιώργος Παπανδρέου ξέρει καλύτερα από όλους μας.

Με την Στοκχόλμη μάλιστα να είναι η πρώτη έδρα του ΠΑΚ,

 πριν την ανάληψη της Πρωθυπουργίας από τον Πάλμε.

Οι κοινές αγωνίες, για μία πιο δίκαιη κοινωνία και έναν κόσμο πιο ειρηνικό και ελεύθερο από τις εξαρτήσεις,

 ένωσαν τον Ούλοφ Πάλμε και τον ιδρυτή μας Ανδρέα Παπανδρέου, επιτρέποντας μετά την επανεκλογή του πρώτου στην Πρωθυπουργία

τη δημιουργία της «Κίνησης των έξι» μαζί με προσωπικότητες όπως η Ίντιρα Γκάντι και οι Προέδροι του Μεξικού, της Αργεντινής και της Τανζανίας.

Σήμερα, 37 χρόνια μετά την τραγική δολοφονία του, με τις ανισότητες να αυξάνονται,

αξίζει να θυμηθούμε μια από τις πιο γνωστές του φράσεις: «Παραμένω σοσιαλιστής, όταν βλέπω οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Όταν βλέπω την κοινωνική δικαιοσύνη να υποχωρεί και ο πλούτος να προκαλεί.

Όταν η αλληλεγγύη μειώνεται και ο εγωισμός αυξάνεται.Όταν οι δυνατοί αγνοούν τους αδύναμους».

Σε έναν τέτοιο κόσμο, λοιπόν, είναι καθήκον μας να αγωνιστούμε για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος,

που διασφαλίζει ότι κανένας δεν θα μείνει μόνος του

 και ότι όλοι, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης,

 θα έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να προκόψουν.

Κοινοποιήστε το άρθρο:
Μενού